Gedichten

Veurjoar

Lang hauw d’r weengter aa’jehauwe,

mit sjnieë, vroas en weenk, ie’ziech koad.

Lang hauwe vuur mit triekko en rök aa je’loofe

wadend op d’r daach dat ‘t veurjoar woad.

Lang hauwe de beum doa jesjtange oane bleër

wie doëd’jevroare deurch en deurch koad.

Lang hauwe vui’jel deurch jen loeët jevloare,

zukkend noa voër en wadend op d’r daach

dat ‘t veurjoar woad.

Der sjnieë is voet, der vroas oes jen eëd,

d’r weenk jaans jedrieënt.

E keenk laacht, d’r nivvel trekt óp,

d’r haan hat angesj jekrieënt.

E sjun jeveul zet, oane woäd en doch jehoeët,

‘t veurjoar is doa, ‘t hèngt i jen loeët.

Doezend dinger rikke noa ’t leëve,

mit èng ener’jie, noeëts jekaant.

‘t Vlamt en teentelt, ‘t is nit tse ben’dieje,

‘t veurjoar is in ’t laand!

Peter Bodelier